مستندی که به روز سه‌شنبه، ۱۵آگست، از محبوبه سراج در صفحات مجازی منتشر گردیده است، نشان می‌دهد که او از ذبیح الله مجاهد و حکومت طالبان خواسته‌است که درب مکتب‌ها را بر روی دختران باز کنند.
سراج، در این مستند به ذبیح الله مجاهد می‌گوید:" به لحاظ خدا مکتب‌های دختران را باز کنید. این را دیگر نمی‌شود که شما یک نسل را تیار می‌کنید که نسل زن افغانستان است؛ همین که نباشد این را برای تان وعده می‌دهم دنیا مقابل تان ایستاد می‌شود، در آن صورت کسی که راستی راستی تمام نقص را می‌بیند، افغانستان است."
ذبیح الله مجاهد در پاسخ می‌گوید که او تمام حرف‌های خانم سراج را تایید می‌کند و نیز می‌افزاید:"زمانی که ممبر از نظام فاصله گرفت، علیش قرار گرفت، باز ما در این جامعه افغانی این امید را نداشته باشیم که نظام برقرار می‌ماند و می‌تواند کار کند؛ مثل که چهل سال تجربه می‌کنیم."
هم‌چنان خانم سراج گفت که قدرت را آدم به زور گرفته می‌تواند؛ اما به زور نگاه کرده نمی‌تواند. از سوی دیگر او می‌افزاید که یک‌تعداد از علمای طالبان تا روز که بمیرند، همان افکار را می‌داشته باشند، نه اصلاح می‌شوند و نه می‌بینند؛ اما یک‌تعداد دیگر علمای بزرگ آن‌ها هستند که می‌خواهند، پیش‌رفت کنند و دختران‌شان تحصیل کنند.
با این حال، محبوبه سراج در چندین مصاحبه تلویزیونی خود گفته‌است که راه حل مشکل افغانستان از طریق گفتوگو و تعامل با طالبان میسر می‌شود و از طالبان خواسته بود که با زنان افغانستان گفتوگو کنند. او در مصاحبه با تلویزیونی کانادایی سی‌بی‌سی نیز می‌گوید:" منزوی کردن طالبان، به شهروندان عادی و فقیر افغانستان صدمه می‌زند.
سراج، در گفتوگو با سی‌بی‌سی زنان افغانستان را، که پس از به قدرت رسیدن مجدد طالبان از همه عرصه‌های زندگی حذف شده‌اند، در اولویت قرار نداد.
انستیتوی تحقیقات صلح اوسلو که محبوبه سراج را نامزاد جایزه صلح معرفی کرد، از حامیان گفتوگو با طالبان است و این مرکز تحقیقاتی در مقاله‌‌ای که به هدف معرفی محبوبه سراج به نشر سپرد؛ چنین نوشته‌بود:«گزینه‌های جاگزین طالبان در افغانستان اندک اند و الزاما از نظر مشارکت دموکراتیک، رعایت حقوق بشر و مبارزه با فساد، بهتر از طالبان نیستند.»
از سوی دیگر، تعداد از فعالان حقوق زن، در اعتراض به نامزد شدن محبوبه سراج برای جایزه صلح نوبل، از عمل‌کردهای او در مورد زنان افغانستان انتقاد کرده و سراج را به سفید نمایی جنایات طالبان متهم کرده‌اند.
محبوبه سراج، در دوسال حاکمیت طالبان در افغانستان زندگی می‌کند و بنیان‌گذار سازمانی به‌نام شبکه زنان افغانستان است و او در یک مصاحبه تلویزیونی در پاسخ به پرسش یک‌شهروند افغانستان که از او پرسید چرا در اعتراضات خیابانی زنان علیه طالبان شرکت نکرده‌است، گفت: «من به زنان معترض گفتم اگر بتوانند هزار نفر زن را برای تظاهرات آماده کنند، آن وقت من در کنار آن‌ها خواهم ایستاد.» این سخن سراج، به‌شدت مورد انتقاد زنان معترض قرار گرفت؛ زیرا آنان در دوسال گذشته یگانه گروهی بوده‌اند که در داخل افغانستان با پذیرفتن خطر بازداشت، شکنجه و حتی مرگ، در برابر دستورهای ضد زن طالبان ایستادگی کرده‌اند.
در همین حال، شماری از فعالان سیاسی و اجتماعی زن در افغانستان، ائتلاف زنان افغان برای تغییر را تشکیل داده‌اند و خواست جدی آن‌ها از سازمان ملل‌متحد و جامعه جهانی، کنار زدن طالبان و تشکیل یک‌حکومت جدید با حضور زنان در افغانستان است.
شکریه بارکزی در گفتوگو با ایندیپندنت فارسی گفت که خواست او و ائتلاف زنان افغان برای تغییر، پایین آمدن طالبان از اریکه قدرت و جا بازکردن برای رهبری زنان در افغانستان است.
این در حالی‌ست که، محبوبه سراج گفته‌است که نه شهروندهای افغانستان مشکل جدی با طالبان دارند و نه طالبان با شهروندها؛ بلکه تنها بحران اقتصادی و انزوای بین‌المللی طالبان وضعیت را در افغانستان وخیم کرده‌است. قابل ذکر است که محبوبه سراج در گفتوگو با رسانه‌ها موجودیت جبهه مقاومت ملی و دیگر گروه‌های مسلح را رد کرده‌است و گفته‌است که در سرتاسر کشور امنیت برقرار است و مقاومتی علیه طالبان وجود ندارد. با این حال فعالیت‌های نظامی جبهه مقاومت ملی و جبهه آزادی در پنجشیر، پروان، بدخشان و سایر ولایات به گونه چریکی جریان دارد.
صغرا هاشمی
خبرگزاری‌پگاه-PagahNews#